faire alarm
توسط Admin پایگاه دانش • • • • • • 0 Comments

دسته بندی سیستم‌های اعلام حریق

سیستم‌­های اعلام حریق برای هر نوع سازه ساختمانی بسیار حائز اهمیت می­‌باشند که  به افراد در مواقع اضطراری هشدار می‌­دهند تا اقدامات صحیح برای حفاظت از جان و مال انجام دهند. وجود چنین سیستم‌­های هشداری برای مکان­‌های کاری و ساختمان­‌های بلند غیر مسکونی اجباری است. سیستم­‌های اعلام حریق بسیار مهمی هستند که برای اطمینان از عملکرد خوب آن­‌ها در شرایط اضطراری باید بهینه نگهداری شوند.

اهمیت سیستم‌های اعلام حریق:

سیستم‌­های اعلام حریق برای حفاظت از جان و مال مورد نیاز می‌­باشند. بر طبق ضوابط ساختمانی 2010، نصب سیستم‌­های اعلام حریق در مکان‌های غیر مسکونی مانند دفاتر، هتل‌­ها، مغازه­‌ها و سایر مکان­‌های عمومی برای کارفرمایان ضروری است و صاحبان ساختمان باید ارزیابی خطر ایمنی در برابر آتش سوزی را انجام دهند و باید اطمینان حاصل کنند که تمام اقدامات اساسی ایمنی در برابر آتش به درستی کار می­‌کنند. این کار برای نفی یا به حداقل رساندن تلفات جانی و یا هرگونه صدمه در وقوع آتش سوزی انجام می‌شود.

انواع مختلف سیستم‌­های اعلام حریق:

الف) سیستم‌­های کشف و اعلام حریق موضعی (خانگی)

ب) سیستم‌­های کشف و اعلام حریق خودکار متعارف (معمولی)

ج)سیستم­‌های کشف و اعلام حریق آدرس پذیر آنالوگ

د) سیستم­‌های کشف و اعلام حریق هوشمند

ه) سیستم­‌های کشف و اعلام حریق بی سیم

الف) سیستم‌­های کشف و اعلام حریق موضعی (خانگی):

این نوع از سیستم‌های اعلام حریق، معمولا نسبت به دود حساس بوده و دارای یک آژیر کوچک در داخل کاشف است و از باتری یا برق شهر تغذیه می‌کند. این سیستم‌ها را می‌توان در ساختمان­‌های یک طبقه مورد استفاده قرار داد. این نوع از سیستم­‌های اعلام حریق وظیفه خبر رسانی در مواقع ایجاد دود و آتش را به عهده دارند. این بدین معناست که شما در هر لحظه از شبانه روز اگر در محیط خانه تان با آتش سوزی مواجه شوید، سیستم اعلام حریق به صورت اتوماتیک عمل کرده و زنگ هشدار به صدا در می‌­آید و شما را در جریان خطر قرار می‌دهد. روش کار سیستم‌های اعلام حریق خانگی به این صورت می‌­باشد که سنسور دود یا آتش به محض دریافت علائم دود سینگال خود را به مرکز سیستم ارسال می­‌نماید. پنل مرکزی سیستم اعلام حریق پس از دریافت سیگنال و بررسی صحت آن (ممکن است سیگنال به دلیل خرابی دردتکتور باشد) رله خروجی سیستم را فعال کرده و زنگ هشدار سیستم به صدا در می‌­آید. رله خروجی فعال شده می­‌تواند شیر برقی سیستم اطفاء حریق را فعال نماید و یا سیگنال برای تماس با مرکز و شخص مسئول را به جریان بیندازد .

ب) سیستم‌­های کشف و اعلام حریق خودکار متعارف (معمولی):

سیستم‌­های اعلام حریق متعارف دارای 4 سیم می­‌باشند و معمولاً در ساختمان‌های کوچکتر استفاده می­‌شوند و مقرون به صرفه‌­ترین سیستم نسبت به سایر سیستم­‌های اعلام حریق هستند. این سیستم با طبقه بندی ساختار در مناطق مختلف تشخیصی کار می­‌کند. در هر منطقه که به یک صفحه کنترل روی مدارهای ثابت متصل می‌­شود، دتکتورهایی نصب می‌­شود. بسته به نیاز، حتی یک منطقه می­‌تواند دارای چندین ردیاب باشد. هر زنگ هشدار دارای کابل­‌های دو رشته‌­ای عایق بندی شده به دلیل اتصال به سایر حلقه­‌ها خواهد بود. هنگامی که تشخیص توسط سنسور وجود دارد، پانل کنترل فعال مدار را پیدا می­‌کند که نقطه ماشه هشدار آتش است.

ج) سیستم­‌های کشف و اعلام حریق آدرس ­پذیر آنالوگ

این نوع سیستم، در روش یافتن دتکتورهای منفرد نسبت به روش‌های معمول منحصر به فرد است. سیستم­‌های متداول فقط در مورد یک منطقه یا مدار خاص اطلاعات را ارائه می­‌دهند ولی این نوع سیستم دارای شبکه­‌ای پیچیده است که برای ساختمان‌های بزرگ تجاری استفاده می­‌شود و دارای طراحی­‌های متمایز است. اگرچه در ارتباط با دو سیم یا چهار سیم بسیار گران و پیچیده هستند، اما مزایای دیگری مانند افزایش انعطاف پذیری، زمان شناسایی، کیفیت کنترل و هوشمندی را فراهم می­‌کنند. آن­‌ها به کابل­‌های کمتری نسبت به سیستم‌­های معمول نیاز دارند زیرا انواع مختلفی از ابزارهای آغازین به یک حلقه واحد در مناطق مختلف متصل می‌­شوند. هر آشکارساز یا نقطه تماس آدرس منحصر به فردی خواهد داشت. این نوع سیستم کنترل آتش، توانایی شناسایی هر نوع دود، آتش سوزی، گرما یا حتی نقص را در هر نقطه­‌ای دارد.

امتیازات سیستم­‌های آدرس پذیر

به طور کلی سیستم‌های اعلام حریق آدرس پذیر در مقایسه با سیستم­‌های متعارف از امتیازات زیر برخوردار هستند:

  • سریع­تر شدن زمان پاسخ: هر دستگاه دتکتور یا شستی منفرداً در پنل نمایشگر حریق ظاهر می‌­شود.
  • کاهش هزینه تاسیسات: کابل و نیروی کار
  • انعطاف بیشتر: سهولت افزایش دستگاه­‌های اضافی، اتصال پنل نمایشگر حریق به دیگر پنل­‌ها، ایستگاه­‌ها، پنل­‌های میمیک و غیره، قابلیت منطقه بندی حریق در صورت لزوم.

مقایسه سیستم‌­های آدرس پذیر با سیستم‌های متعارف

سیستم‎‌­های آدرس پذیر در مقایسه با سیستم‌­های متعارف دارای تفاوت­‌های زیر می‌­باشند:

  1. پنل نشان دهنده محل وقوع حریق دارای یک صفحه LCD است که معمولاً به جای یک چراغ مشخص کننده منطقه حریق، محل نصب دتکتور را شناسایی و نشان می‌­دهد.
  2. هر دتکتور یا شستی دارای آدرس اختصاصی است.
  3. دتکتورهای به صورت مدار حلقه­‌ای کابل کشی می­‌شوند.
  4. منطقه بندی حریق برای سهولت در مکان یابی امکان پذیر است ولی اجباری نیست.
  5. وجود صفحه کلید به جای کلیدهای جداگانه
  6. وجود واسط­‌های لازم برای ارتباط به سرویس­‌های دیگر در ساختمان

د) سیستم کشف و اعلام حریق هوشمند

در سیستم اعلام حریق هوشمند، هر دستگاه می‌تواند محیط اطراف خود را اسکن کرده و در صورت ایجاد خطا، آتش یا پاک‌سازی و نگهداری زمان‌بندی شده دتکتور‌ها می‌تواند با کنترل پنل مرکزی ارتباط برقرار کند.
در مقایسه با سیستم‌های اعلام حریق مرسوم، سیستم اعلام حریق مرسوم دستگاه‌ها تنها اطلاعات یک سیگنال را ارائه می‌کنند، یعنی مهم نیست که این سیگنال آتش است یا سیگنال خطا، دما، ذره دود یا فشار بارومتری و بنابراین سیستم هشدار متصل با تحریک کرده و یک مثبت نادرست تلقی می‌شود. این اطلاعات گمراه کننده می‌تواند باعث ایجاد پدیده‌های مختلفی شود، مانند گزارش‌دهی، تشعشعات و غیره.
مشابه با سیستم کنترل آتش آدرس پذیر، دستگاه‌ها در سیستم هوشمند نیز به صورت حلقه‌ای متصل شده‌اند که به صورت سیستم‌های دو، چهار و هشت حلقه در دسترس هستند. یک حلقه را می‌توان تا ۳.۳ کیلومتر و تا ۹۹ دستگاه توسعه داد (مانند آژیر، دتکتور، و نقاط فراخوانی). بنابراین، منطقه بسیار بزرگی را می‌توان از یک کنترل پنل کنترل و نظارت کرد.
هدف اصلی سیستم اعلام حریق هوشمند این است که از ایجاد آلارم‌های نادرستی که با افزایش سنسور‌ها و سیستم‌های کامپیوتری و الگوریتم‌ها پیچیده‌تر می‌شود جلوگیری کند. به این صورت، سیستم پیچیده‌تر و گران‌تر از سیستم‌های شناسایی آتش آدرس پذیر و مرسوم است.

ه) سیستم‌­های کشف و اعلام حریق بی سیم

 این نوع سیستم­‌ها کاملا گران هستند، اما سهولت در نصب یکی از مزایای عمده آن­‌ها می­‌باشد. آن­‌ها همان سطح حفاظتی را دارند که توسط سیستم­‌های اعلام حریق متداول ارائه می‌­شود اما فضای کمتری را اشغال می­‌کنند و برای ساختمان­‌هایی که امکان نصب‌­های سیمی نیست، بسیار مفید هستند. هیچ کابلی در صفحه کنترل و دستگاه­‌های تشخیص نصب نخواهد شد، به این معنی که؛ نیازی به سیم کشی‌­های طولانی نخواهد بود. یک سیستم اعلام حریق بی سیم باید استاندارد EN54-25 را داشته باشد.. این سیستم‌­ها دارای لینک­‌های چند فرکانسی برای از بین بردن تأثیرات و مسدود کردن سیگنال هستند.

سیستم‌های اعلام حریق نقش اصلی را در ایمنی هر نوع ساختمانی ایفا می‌کنند و از این رو تجزیه و تحلیل و نصب یک سیستم با کیفیت مهم است. هنگام کار صحیح، به شما کمک می‌کند تا ساکنان حاضر در یک ساختمان در مورد آتش سوزی قبل از رسیدن به وضعیت خطرناک و زمان مناسب برای تخلیه، هشدار دهید. سیستم‌های اعلام حریق همانطور که در بالا گفته شد به شکل‌های مختلفی در می‌آیند. بنابراین اگر مطمئن نیستید کدام یک را انتخاب کنید، بهتر است برای نیازهای خود با یک شرکت معتبر مشورت کنید. صرف نظر از انتخاب سیستم اعلام حریق، آن‌ها مجبورند قسمت نصب را با یک شرکت حرفه‌ای بسازند و برای نگهداری صحیح آن‌ها از تمام دستورالعمل ها پیروی کنند. داشتن بهترین و عالی ترین سیستم برای ساختار خود به محافظت از جان و مال در مواقع اضطراری کمک می‌کند. آتریا ایمن کار یک شرکت قابل اعتماد است که سال‌­ها در زمینه سیستم‌های حفاظت از آتش تخصص دارد. ما خدمات طراحی و نصب را ارائه خواهیم داد که دقیقاً متناسب با هر نیاز فردی است.

شرکت مهندسی آتریا ایمن کار
توسط Admin پایگاه دانش • • • • • • • 0 Comments

ضوابط سیستم اعلام حریق بر مبنای استاندارد NFPA72

پارتیشن

  • در فضاهای تفکیک شده توسط پارتیشن، در صورتی که فاصله بالای پارتیشن تا سقف کمتر از 15 درصد کل ارتفاع اتاق باشد، پارتیشن معادل دیوار کامل از کف تا سقف در نظر گرفته می‌شود.

  • در صورت احراز تمامی شرایط زیر در سقف­‌های شبکه‌­ای باز، نیازی به در نظر گرفتن آشکارساز برای زیر سقف شبکه­‌ای نمی‌­باشد:
  1. ابعاد شبکه‌ها برابر یا بیشتر از 4 میلی متر باشد.
  2. ضخامت متریال ساخت شبکه بیش از 4 میلی متر نباشد.
  3. حداقل 70 درصد از مساحت سقف باز باشد.

آشکارساز حرارتی

  • آشکارسازهای حرارتی باید به گونه‌­ای انتخاب گردد که دمای تشخیص حریق آن حداقل11 درجه بیش از حداکثر دمای سقف اتاق باشد.
  • حداقل فاصله افقی نصب آشکارساز حرارتی نقطه­‌ای به سقف، 100 میلی متر از دیوار و در صورت نصب آن به دیوار، حد فاصل 100 تا 300 میلی متری از سقف می­‌باشد.
  • تمامی ضرایب کاهنده شعاع پوشش آشکارساز شامل ضرایب تیر و بیم, سقف شیب دار و ارتفاع برای جانمایی در نظر گرفته می‌­شود.
  • حداقل شعاع پوشش آشکارساز حرارتی 28 ارتفاع کف تا سقف می‌­باشد.
  • جانمایی آشکارساز حرارتی در سقف­‌های دارای بیم سقفی و تیر:
  1. بیم و تیر با عمق کمتر از 100 میلی متر به عنوان سقف صاف در گرفته می­‌شود.
  2. در سایر موارد از جدول زیر پیروی گردد:

سقف شیب دار:

  1. جهت سقف­‌های با شیب کمتر از 30 درجه معیار محاسبه پوشش آشکارساز، حداکثر ارتفاع سقف است.
  2. جهت سقف­‌های با شیب برابر یا بیش از 30 درجه، معیار محاسبه پوشش آشکارساز، برای آشکارسازهای در نظر گرفته شده در بالاترین ارتفاع، حداکثر ارتفاع سقف و برای سایر آشکارسازها میانگین ارتفاع سقف یا حداکثر ارتفاع سقف می­‌باشد.
  3. معیار محاسبه سطح پوشش آشکارساز، تصویر سقف بر سطح افقی پایین آن می­‌باشد.
  4. اولین ردیف آشکارسازها حدفاصل 1 تا 0.9 متری بالاترین ارتفاع سقف جانمایی و در صورت نیاز به ردیف‌­های بیشتری از آشکارسازها در سایر سطوح، جانمایی تا ایجاد پوشش کامل ادامه می­‌یابد.

تاثیر ارتفاع سقف بر جانمایی آشکارساز حرارتی:

ضروری است برای جانمایی آشکارساز در سقف­‌های با ارتفاع بیش از 3 متر تا 9.1 متر، ضریب کاهش پوشش طبق جدول زیر در نظرگرفته شود.

توضیح: جدول بالا برای آشکارساز حرارتی خطی و افزایشی خطی تیوپ پنوماتیکی کاربرد ندارد.

  • آشکارساز حرارتی خطی، در محدوده 50 سانتی متر از سقف، قابل نصب بر روی دیوار می‌باشد.

آشکارساز دودی

  • در انتخاب آشکارسازهای دودی ضروریست دمای محیط، رطوبت و سرعت جابجایی هوای محل جانمایی، بررسی و آشکارساز متناسب با شرایط محیطی محل انتخاب گردد.
  • نصب آشکارسازهای دودی نقطه‌­ای، بدون رعایت فاصله حداقلی از دیوارها در زیر سقف و تا فاصله حداکثر 300 میلی متری سقف، بر روی دیوار مجاز می­‌باشند.
  • حداکثر شعاع پوشش آشکارساز دودی در سقف صاف 5 متر بوده و هیچ قسمتی از اتاق نبایستی خارج از این محدوده پوشش قرارگیرد.
  • جانمایی آشکارساز دود نقطه­‌ای در سقف‌­های صاف دارای بیم و تیر طبق جدول زیر انجام گیرد:

  • جانمایی آشکارساز دود نقطه­ای در سقف­‌های شیب دار دارای بیم و تیر طبق جدول زیر انجام گیرد:

توضیح: ارتفاع سقف تا کف معیار در محاسبات سقف شیب‌دار، میانگین ارتفاع ابتدا و انتهای شیب تا کف اتاق  می­‌باشد.

  • اولین ردیف آشکارسازها حدفاصل 9 متری اوج ارتفاع سقف جانمایی می­‌گردد.
  • فضاهای مربوط به سقف و کف کاذب همانند یک اتاق مستقل در نظر گرفته شده و کلیه قوانین در جانمایی آشکارسازها برای آن­‌ها رعایت می‌گردد.
  • در صورت استفاده از فضای سقف و کف کاذب به عنوان بخشی از سیستم هوارسان، رعایت نکات ذکر شده در بخش سیستم­‌های تامین هوا ضروری می‌­باشد.
  • حداکثر فاصله آشکارسازهای دودی خطی در فضاهایی با سقف صاف 18.3متر از یکدیگر50 درصد این مقدار از دیوارهای جنبی و 25 درصد آن از دیوارهای پشتی در نظر گرفته شود.

هشدار حریق

  • در محاسبات مربوط حداکثر نویز محیط، صداهای تکرار شدنی با ماندگاری بیش از 60 ثانیه در نظر گرفته می‌­شود.
  • حداقل صدای آژیر در حالت هشدار عمومی برابر با 15 دسیبل بیش از متوسط نویز محیطی یا 5 دسیبل بیش از حداکثر نویز محیط با ماندگاری بیش از 60 ثانیه، هرکدام بیشتر باشد در نظر گرفته می‌شود.
  • حداقل صدای آژیر در حالت هشدار خصوصی برابر با 10 دسیبل بیش از متوسط نویز محیطی یا 5 دسیبل بیش از حداکثر نویز محیط با ماندگاری بیش از 60 ثانیه، هرکدام بیشتر باشد در نظر گرفته می‌شود.
  • حداقل صدای آژیر در تمامی نقاط اتاق خواب برابر با 15 دسیبل بیش از متوسط نویز محیطی یا 5 دسیبل بیش از حداکثر نویز محیط با ماندگاری بیش از 60 ثانیه، هرکدام بیشتر باشد و با در نظر گرفتن حداقل شدت صدای 75 دسیبل.
شرکت مهندسی آتریا ایمن کار
توسط Admin پایگاه دانش • • • • • 0 Comments

انواع دسته بندي‌هاي حریق یا آتش سوزی‌ها(Fire Classifications)

آتش حاصل ترکیب شدن یک ماده سوختنی با اکسیژن هوا به همراه تولید نور و گرما می‌باشد. برای ایجاد حریق وجود چهارعامل اکسیژن، ماده سوختنی، حرارت و واکنش زنجیره‌ای که به مثلث حریق معروف هستند ضروری می‌باشد. با حذف هر یک از این موارد آتش مهار و سوختن متوقف می‌گردد. کشف و کنترل حریق در لحظات اولیه حریق مانع بروز خسارات زیاد می‌شود. بنابراین برای کنترل حریق باید روش‌های اطفاء حریق را بدانیم.

انواع حریق بر اساس استانداردهای اروپا و آمریکا

برای آسانی در پیشگیری و کنترل آتش سوزی، حریق‌ها را براساس ماده سوختنی به دسته‌های مختلفی تقسیم بندی می‌کنند. با توجه به استاندارد NFPA آمریکا حریق به 5 دسته ABCDK و با توجه به استاندارد اروپا حریق به 6 دسته ABCDEF تقسیم می‌شود. گروه ABD در تمامی استانداردها مشابه هم و گروه C در آمریکا شامل حریق‌های الکتریکی و برقی و در استاندارد اروپایی حریق C مربوط به گازهای قابل اشتعال می‌باشد. گروه K در استاندارد آمریکا و گروه F در استاندارد اروپا برای آتش سوزی ناشی از روغن‌های خوراکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تقسیم بندی کشور ما ایران براساس استاندارد اروپایی است که مورد تایید ISO نیز می‌باشد.

گروه A :

آتش سوزی مواد جامد و طبیعی که معمولاً ساختار آلی دارند. مانند چوب و کاغذ، پارچه و پلاستیک که پس از سوختن از خود خاکستر بر جای می‌گذارند. مبنای اطفای این خاموش کننده‌ها خنک بودن می‌باشد. جهت اطفاء این نوع حریق از خاموش کننده محتوا آب و آب کف استفاده می‌شود. خاموش کننده‌های مربوط به این نوع دارای علامتی مثلث شکل و سبز رنگ با نشان A هستند.

گروه B:

آتش سوزی مایعات قابل اشتعال و یا جامدات قابل اشتعال تبدیل شونده به مایع، مانند بنزین، روغن، گازوئیل و … . مبنا اطفاء این حریق‌ها خفه کردن (رقیق کردن اکسیژن) می‌باشد. جهت اطفاء این نوع حریق، از خاموش کننده محتوای پودر خشک شیمیایی، کف و ماسه خشک استفاده می‌شود. خاموش کننده‌های مناسب این دسته دارای برچسب مربع قرمز رنگ با علامت B هستند.

گروه C:

آتش سوزی ناشی از گازها یا مایعات و یا مخلوطی از آن‌ها که قابلیت تبدیل شدن به گاز را دارند. مانند بوتان، پروپان، هیدروژن، گاز مایع و گاز شهری. راه اطفاء این گروه حریق خفه کردن و یا جداسازی (قطع سوخت) می‌باشد. جهت اطفاء این نوع حریق، از خاموش کننده محتوای پودر خشک شیمیایی استفاده می‌شود. خاموش کننده‌های مناسب این دسته دارای برچسب مربع آبی رنگ با علامت C هستد.

گروه D :

آتش سوزی فلزات قابل اشتعال مانند منیزیم، لیتیوم، سدیم، پتاسیم، آلومینیوم و … . مبنا اطفاء این حریق‌ها خفه کردن (رقیق کردن اکسیژن) می‌باشد. جهت اطفا‌ این نوع حریق از خاموش کننده محتوای پودر خشک استفاده می‌شود. لازم به ذکر است استفاده از خاموش کننده‌های حاوی آب در این گروه بی اثر و حتی گاهی خطرناک است.

گروه E :

آتش سوزی‌های الکتریسیته شامل حریق‌های وسایل الکتریکی و الکترونیکی مانند کامپیوتر، رادیو، تلویزیون، گرم کن برقی و … . راه اطفاء این نوع از حریق قطع جریان برق و سپس خفه کردن حریق با گاز CO2  (عایق جریان الکتریسیته) یا هالن و یا هالوکربن می‌باشد. خاموش کننده‌هایی که قابلیت کنترل آن را دارند با حرف E نمایش داده می شوند.

گروه F :

آتش سوزی‌های ناشی از سوختن روغ‎ن‌های خوراکی که بیشتر در آشپزخانه‌ها و رستوران‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. مبنا اطفاء این نوع تز حریق جداسازی می‌باشد. سیستم اطفاء واتر میست (Water- mist ) و یا استفاده از پتوی ضد حریق جهت خاموش نمودن این گروه مناسب می‌باشد.

بطری اطفاء حریق
توسط Admin پایگاه دانش • • • • • • 0 Comments

Flameout FR911 (بطری پرتاپ کننده)

Flameout FR911

  • کوچک و سبک (590 گرم)
  • استفاده آسان، فقط انداختن (بدون نیاز به آموزش)
  • صرفه جویی در هزینه (5 سال طول عمر، بدون تعمیر و نگهداری)
  • سازگار با محیط زیست و غیر سمی (بدون پی وی سی، بدون هالوژن، فتالات)
  • اثبات شده، گواهی شده (سازگار با RoHS، سازگار با REACH، دارای برچسب سبز و غیره)

 هنگامی که بطری به داخل آتش پرتاب می­‌شود، عامل خاموش کردن FLAMEOUT FR911 در اتمسفر آزاد می‌­شود. گرما از آتش عامل منقرض کننده تبخیر می‌­شود و واکنش شیمیایی TA اتفاق می­‌افتد. مقدار مشخصی دی اکسید کربن را آزاد می­‌کند که آتش را خفه می­‌کند، در نتیجه آن را خاموش می‌­کند. واکنش شیمیایی همچنین یک عامل خنک کننده را آزاد می­‌کند که باعث کاهش دمای مواد در حال سوختن و در عین حال سایر فوم‌­های شیمیایی در منطقه می‌­شود تا از آتش سوزی و دود کردن جلوگیری کند. واکنش شیمیایی فقط چند ثانیه طول می‌­کشد و برای قرار دادن آتش اولیه بسیار موثر است.

این محصول مطابقت با مقررات REACH 1907/2006 / EC آزمایش شده و ماده خاموش کننده بر اساس 1999/45 EC به عنوان غیر خطرناک طبقه بندی شده است.

کاربرد

FR911 FLAMEOUT نه تنها برای خانه‌های مسکونی طراحی شده است، بلکه برای نصب در مدارس، دفاتر، بیمارستان­‌ها، موزه­‌ها، دفاتر دولتی، مراکز خرید، رستوران‌­ها ، فرودگاه­‌ها، ساختمان­‌های بلند، کارخانه­‌ها، مراکز حمل و نقل عمومی، کشتی‌­ها ، وسایل نقلیه ایده آل است و تونل همچنین اولین پاسخ دهنده ایده آل برای آتش سوزی است.

روش اطفاء حریق

  1. مسدود کردن اکسیژن: عامل خاموش کننده در بطری خاموش کننده آتش باعث تولید دی اکسید کربن پس از گرما می­‌شود و دی اکسید کربن باعث جلوگیری از تماس بین سطح احتراق و اکسیژن می­‌شود و از این طریق وقوع احتراق را مهار می­‌کند.
  2. مهار واکنش زنجیره شیمیایی: عامل اطفاء حریق در ماشین آتش نشانی در صورت بروز گرما باعث آمونیاک می‌­شود.گاز آمونیاک می‌­تواند یک کاتالیزور منفی برای واکنش زنجیره احتراق تشکیل دهد.
  3. اثر خنک کننده: مایع خاموش کننده آتش از بطری که درون یک بطری رزین درون یک پرنده در نزدیکی آتش پرتاب می‌­شود.در این زمان، رطوبت به طور لحظه­‌ای تبخیر می‌­شود تا مواد سوختن به سرعت خنک شوند و آمونیاک تولید شده پس از گرما نیز خنک می‌­شود.
  4. برای جلوگیری از تجدید حیات اجزاء: عامل اطفاء حریق در احتراق قابل افزایش است و پس از ایجاد حرارت پایدار، فوم غنی از احتراق پوشش مناسبی را برای از بین بردن احتمال احیای اساسی ایجاد می­‌کند.

مزایای پرتاب آتش خاموش

  • در راه فرار با پرتاب آن ، امنیت را تضمین می‌کند.
  • سریعترین: در 1-5 ثانیه آتش اولیه را خاموش می­‌کند.
  • ساده ترین: بدون آموزش قابل استفاده است. روش اطفاء حریق مبتنی بر غریزه انسانی است و منبع آتش را می‌­توان در آن قرار داد.
  • آسان ترین ماشین آتش نشانی برای استفاده: از آن جا که بسیار سبک است، افراد مسن، کودکان و زنان می‌­توانند به راحتی از آن استفاده کنند با توجه به تأثیر قدرتمند آن، نیازی به تراز کردن دقیق نقطه احتراق و پرتاب سنگین مانند آتش سوزی غیر طبیعی سنتی نیست.
  • جامع ترین: برای آتش معمولی، آتش سوزی روغن و آتش سوزی برقی همه کاربرد دارد و دیگر لازم نیست از کپسول­‌های آتش نشانی سنتی استفاده کنید. برای همه نوع آتش سوزی در محیط عمومی به سرعت قابل استفاده است.
  • ایمن ترین: از آن جا که در روش اطفاء حریق پرتاب مسافت طولانی است، خطر سوختگی درجه حرارت بالا صفر است.
  • بیشترین مقاومت در برابر سرما: عامل اطفاء حریق در 20 درجه زیر صفر یخ نمی‌زند، که در حال حاضر توسط هیچ خاموش کننده آتش انجام نمی‌شود.
  • سازگار با محیط زیست: در فرآیند استفاده،  به بدن انسان آسیب نمی‌رساند؛ پس از سرکوب آتش سوزی، باقیمانده می­‌تواند بطور مستقیم توسط کود تمیز و تخلیه شود؛ وجود نخواهد داشت. گرد و غبار و سایر مواد موجود در آتش، هیچ گونه آلودگی و آلودگی به سایر اشیاء و دارایی­‌های اطراف آتش سوزی نخواهند داشت. این محصولی است که برای مردم، دارایی‌­ها و محیط زیست سازگار با محیط زیست باشد.
  • مدت طولانی: ماندگاری حداکثر 5 سال است و در هر زمان در 5 سال قابل استفاده است.
  • اقتصادی ترین: از آن جا که ترتیب این خاموش کننده بسیار ساده است و فضای اشغال شده بسیار ناچیز است. نیازی به جایگزینی عامل اطفاء حریق در ماندگاری نیست و اثر خاموش کننده آتش مناسب است، بنابراین کل هزینه استفاده این نوع آتش نشانی بسیار کم است.

روش  نصب

  1. در پوش را بردارید
  2. بطری FR911 flameout را بردارید
  3. آن را از فاصله امن حداقل 2 متری به پایین بیندازید تا از خطر سوختن خود جلوگیری نمایید

پنل مرکزی
توسط Admin پایگاه دانش • • • • 0 Comments

دسته‌بندی سیستم اعلام حریق براساس استاندارد BS EN 5839-1

سیستم تشخیص و اعلام حریق به طور کلی به قصد حفاظت از جان یا حفاظت از اموال و یا هر دو در ساختمان‌ها اجرا می‌گردد هر چند به طور خاص مواردی مانند حفاظت از توقف کسب و کار یا حفاظت از محیط نیز وجود دارد. بنابراین سیستم‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند.

سیستم‌های طبقه M

طبقه M شامل سیستم‌‌های دستی است و هیچ دتکتور اتوماتیکی را دربر نمی‌‌گیرد.

سیستم‌‌های طبقه L

طبقه L شامل سیستم‌‌های تشخیص و اعلان حریق اتوماتیک می‌‌باشد که برای حفاظت از جان در نظر گرفته شده و به چند بخش تقسیم می‌شود.

  • L1: سیستم‌‌ها در کل مناطق ساختمان نصب می‌‌گردند. هدف از بخش L1 این است که سریع‌‌ترین هشدار حریق و بیشترین زمان فرار فراهم گردد.
  • L2: سیستم‌‌ها تنها در مناطق مشخص ساختمان نصب می­‌گردند. سیستم L2 بایستی الزامات استاندارد BS 5839-1 برای بخش L3 را تامین کند. هدف بخش L2 و L3 یکسان است. علاوه‌ بر این که هشدار سریع حریق در مناطق با خطر بالای حریق و ریسک بالا را مهیا سازد.
  • L3: سیستم‌‌هایی که به منظور هشدار حریق در سریع‌‌ترین زمان ممکن طراحی شده‌‌اند تا ساکنین بتوانند به راحتی و قبل از اینکه مسیرهای فرار به دلیل وجود آتش، دود و یا گازهای سمی غیر قابل تحمل شوند، فرار کنند. (برای دستیابی به هدف مذکور، نصب دتکتورها در اتاق‌‌های منتهی به مسیرهای فرار الزامی است)
  • L4: سیستم‌‌های نصب شده در بخش‌های خروجی از راه‌‌‌های خروج مانند کریدورها و راه‌‌پله. (نصب دتکتورها در مناطق اضافی ممنوع نیست و سیستم هم چنان می‌‌تواند به عنوان بخش L4 در نظر گرفته شود). هدف از این بخش سیستم، افزایش ایمنی ساکنان به وسیله هشدار دود در راه­‌های فرار می‌­باشد.
  • L5: سیستم‌‌هایی که در مناطق محافظ شده و یا موقعیت دتکتورهایی که جهت برآوردن هدف خاصی از ایمنی حریق (به جز L1، L2، L3 و یا L4) در نظر گرفته شده‌‌اند.

اغلب سیستم براساس نیاز بومی سازی ‌‌شده برای تشخیص حریق در بخش‌‌های ساختمان طراحی می‌‌گردد. حفاظت ممکن است به منظور جبران مقدار انحراف از راهنمایی معمول در جای دیگر یا به عنوان بخشی از سیستم بهره‌برداری برای سیستم حفاظت در برابر حریق ارائه شود. چنین سیستمی می‌­تواند به سادگی سیستمی باشد که یک آشکارساز خودکار حریق تکی را در یک اتاق جا داده است، ولیکن سیستم می­‌تواند تشخیص وسیع و جامع در سرتاسر مناطق ساختمان که در آن به عنوان مثال؛ مقاومت ساختار در برابر آتش کمتر از مقداری است که به طور عادی برای ساختمان­‌هایی که از آن نوع مشخص می­‌شود، در بر داشته باشد.

سیستم‌های طبقه P

سیستم‌‌های طبقه P شامل سیستم‌‌های تشخیص و اعلام حریق خودکار هستند که به منظور حفاظت از اموال طراحی می‌‌شوند. این سیستم‌‌ها دارای دو بخش زیر هستند:

  • P1: سیستم‌‌هایی که در کلیه‌ی نواحی ساختمان نصب می‌‌شوند. هدف سیستم P1 ارائه سریع‌‌ترین هشدار حریق و کمترین زمان ممکن بین احتراق و رسیدن آتش ­نشانان است.
  • P2: سیستم‌‌هایی که در برخی از نواحی ساختمان نصب می‌‌شوند. هدف سیستم P2 ارائه سریع‌‌ترین هشدار حریق در مناطق با خطر بالای حریق یا مناطقی که ریسک حریق در اموال و کسب و کار بالا باشد.
حفاظت از اموال حفاظت از جان توضیحات
– M دستی- صرفا استفاده از شستی اعلام حریق
P1 L1 M+ تشخیص خودکار کلیه اماکن و فضاها
P2 L2 M+ تشخیص خودکار فضاهای با خطر بالای حریق و فضاهای استراحتگاهی
L3 M+ تشخیص خودکار مسیرهای فرار و اتاق‌‌های منتهی به مسیر فرار
L4 M+ تشخیص خودکار مسیرهای خروج اضطراری
L5 M+ تشخیص خودکار فقط برای فضاهای با خطر بالا

 

حتی در ساختمان‌‌هایی که دارای سیستم تشخیص قابل توجهی هستند، استفاده از شستی‌‌های دستی دارای ارزش بالایی است، افراد در مجاورت حریق، معمولاً از حریق آگاه می‌‌شوند و قبل از فعال­سازی سیستم تشخیص حریق، می‌‌توانند سیستم را به صورت دستی فعال نمایند.

اگر یک سیستم برای برای تحقق اهداف بیش از یک بخش در نظر گرفته شده باشد باید با توصیه‌‌ها و الزامات بخش مربوطه مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال یک سیستم که هدف اصلی آن محافظت از کل دارایی ساختمان است (بخش P1) ممکن است نیازی به سیستم اعلام حریق با صدای کافی که قابل شنیدن برای افرادی که خواب باشند، را نداشته باشد، با این حال اگر سیستم نصب شده به قصد حفاظت از جان (طبقه P) باشد، داشتن سیستم اعلام حریق با صدای کافی که قابل شنیدن برای افرادی که خواب هستند، ضروری می‌‌باشد.

جدول زیر به طور معمول دسته سیستمی که در مکان‌های مختلف نصب می‌شود را توصیف می‌نماید و این اطلاعات، به عنوان یک پیشنهاد بر اساس تفسیر مرسوم از قوانین ایمنی و حفاظت حریق می‌باشد و تصمیمات مربوط به دسته مناسب سیستم برای هر ساختمان خاص می‌تواند توسط مقام یا مقامات مسئول اجرایی انجام پذیرد.

 

توضیحاتدسته معمول سیستمنوع محل
سیستم دسته M به طور معمول نیاز قوانین را برآورده می‌کند، با این وجود اغلب با سیستم دسته P به منظور برآورده ساختن الزامات بیمه گران، مانند بیمه نامه شرکت برای حفاظت از اموال یا برای حفاظت در برابر وقفه کسب و کار ترکیب می‌شود
P1/M یا P2/M یا M		مکان‌های متداول کاری نظیر؛ ادارات، مراکز خرید، کارخانه‌ها، انبارها و رستوران‌ها
در مکان‌های خواب، الزامات طراحی معمولا بر اساس توصیه‌ها برای سیستم دسته L3 است ولیکن دتکتورها به طور معمول در اکثر اتاق‌ها و مناطق نصب می‌شود، از آن جایی که حریق تقریبآ در هر منطقه از ساختمان می‌تواند تهدیدی برای ساکنان در خواب باشد، بنابراین، در عمل دسته سیستم حداقل L2 است . در صورتی که تعداد اندکی فضای حفاظت نشده وجود داشته باشد عملآ دسته سیستم L1 است مگر توصیه‌هایی که نصب دتکتور را در دسته L1 را منع کرده باشد
L1 یا L2		هتل‌ها و خوابگاه‌ها
–Mخانه‌های بزرگ عمومی (تصرف غیر مسکونی)
–L2خانه‌های عمومی با تصرف مسکونی
دسته سیستم به طور معمول بر اساس یک ارزیابی از ریسک حریق است. در بسیاری از مدارس یک سیستم دسته P به منظور مقابله با خطر آتش سوزی عمدی نصب می‌شود. در مدارسی که در زمان‌های مشخص نسبتا خالی از سکنه می‌شود (مثلا در طول کلاس‌های عصر یا استفاده انجمن‌ها) یک سیستم دسته L4 یا L5 بعضی مواقع مناسب در نظر گرفته می‌شود
M یا M/P2 یا M/P2/L4 یا M/P2/L5
مدرسه‌ها، به غیر از مدرسه‌های کوچک تک طبقه با کمتر از ۱۶۰ دانش آموز
– L1 (با تغییرات کوچک ممکن)بیمارستان‌ها
سیستم L1 اغلب در ساختمان‌های مجتمع یا بزرگ ارائه می‌شود.M
L1 تا L4		مکان‌های عمومی (نظیر سینماها، تئاترها، کلوپ‌های شبانه، تالارهای نمایشگاه، موزه‌ها، گالری‌ها، مراکز تفریحی و… )
مکان‌های کوچک (نظیر اقامت کمتر از ۳۰۰ نفر)
سایر مکان‌ها
–M/L5ترمینال‌های حمل و نقل
طراحی دقیق باید محاسبه شده بوده و اغلب بخشی از راه حل مهندسی حریق را شکل می‌دهدL1 تا L3مراکز خرید سرپوشیده
L1 برای مکان‌های بزرگ و وسیع مناسب تلقی می‌شود.L1 تا L3مکان‌های مراقبتی مسکونی
–M/L5زندان‌ها
–L3ساختمان‌هایی با تخلیه فازبندی شده
دتکتورهای حریق نصب شده برای جبران حداقل استاندارد حفاظت در برابر حریق را تامین می‌کندM/L5ساختمان‌هایی که در آن‌ها سایر اقدامات حفاظت در برابر حریق، از جمله مسیرهای فرار، راهنمای حرکتی مشخص
دتکتورهای دودی در اتاق دسترسی قرار می‌گیردM/L5ساختمان‌های دارای اتاق‌های داخلی که فرار از آن‌ها تنها از طریق عبور از دیگر اتاق‌ها ممکن است، جایی که دید بین اتاق‌های داخلی و اتاق دسترسی ناکافی است
به منظور اطمینان از این که دتکتورهای حریق خودکار به نحوی قرار بگیرند که دود سرد نتواند از سطح پایین دتکتورها عبور نموده و باعث رهایی نگهدارنده‌های مغناطیسی درب و عبور دود از درب‌های باز شود، مراقبت ضرورت داردM/L5ساختمان‌هایی که در آن‌ها دتکتورحریق برای بهره برداری از سایر سیستم‌های حفاظت حریقی ضروری است (نظیر نگهدارنده مغناطیسی درب)
عملکرد مرسوم شامل قراردادن دتکتورهای حریق خودکار در کلیه مناطق خالی از سکنه نظیر انبار یا موتورخانه نمی‌شودM/L5 یا M/L4Mشرایطی که در آن‌ها حریق به سرعت می‌تواند از یک منطقه خالی از سکنه گسترش یافته و راه‌های فرار مناطق دارای سکنه را تخریب نماید
–M/P1 یا M/P2هر ساختمانی که در آن‌ها دتکتور حریق به عنوان ضرورتی برای بیمه اموال یه به منظور جذب تخفیف حق بیمه مهیا می‌شود
اعلان حریق
توسط Admin پایگاه دانش • • • • • • • • 0 Comments

منطقه‌بندی یا زون‌بندی حریق (Fire Zone)

سهولت، سرعت و دقت در تشخیص و تعیین محل وقوع حریق به ویژه ساختمان­‌های بزرگ، لزوم تقسیم­‌بندی ساختمان به مناطق کوچک­تر و مجزا را به وجود می‌­­آورد و مهم­ترین عوامل تعیین کننده مرزهای آن، کاربری، مساحت و بخش­‌بندی­‌های ضد حریق ساختمان است. هر ساختمان می­‌بایست به قسمت­‌های مختلف جهت تشخیص سریع حریق و اعلام آن تقسیم شود، تا بتوان به­‌ وسیله­‌ی سیستم، تشخیص و اعلام حریق را سریع‌­تر شناسایی کرد. مثلا در هنگام مشاهده‌ی حریق می­‌توان با فشار شستی آژیر را به صدا درآورد. در صورتی­‌ که زون­‌بندی اجرا نشده باشد، اعلام با تاخیر و موجب سردرگمی و تشخیص اشتباه می‌­شود.

تاثیر عوامل یاد شده در تعیین مناطق با رعایت موارد زیر میسر می‌‎گردد:

  • هر طبقه ساختمان که بیش از 300 متر مربع باشد باید یک منطقه مجزا محسوب شود.
  • حداکثر مساحت یک منطقه 2000 متر مربع است.
  • اگر کل مساحت طبقات یک ساختمان 300 متر مربع یا کمتر باشد می­‌توان آن را یک منطقه محسوب داشت.
  • بخش‌­بندی ضد آتش در ساختمان یکی از مهم­ترین شاخصه‌­های تعیین مناطق است. بنابراین علی‌رغم مساحت می‌­باید به آتش­‌بندی فضاها نیز توجه داشت. در این حالت مرزهای منطقه تشخیص حریق محدود به مرزهای بخش‌­بندی ضد آتش است. به همین دلیل پلکان، چاه آسانسور یا شفت­‌های دیگر که به وسیله دیواره‌­های ضد حریق از فضاهای دیگر مجزا شده‌­اند، می­‌توانند علی‌رغم مساحتی که دارند به عنوان یک منطقه در نظر گرفته شوند. بام­‌ها نیز منطقه جداگانه‌­ای محسوب می­‌شوند.
  • بنا به نحوه قرارگیری دیوارهای ضد حریق و فضاهای مجزا شده، مناطق ممکن است به صورت افقی (سطح طبقات) و یا عمودی (چاه آسانسور، پلکان و …) تعریف شوند.
  • حداکثر فاصله­‌ی جستجو در یک منطقه نباید بیش از 30 متر باشد. منظور از فاصله جستجو، مسافتی است که برای یافتن و رویت محل حریق باید طی شود. از این رو در ساختمان­‌هایی که دارای اتاق­‌های متعدد هستند بهتر است در بالای درهای مشرف به راهروها، چراغ‌­های نشانگر نصب گردد. در برخی ساختمان‌­ها ممکن است نصب چراغ نشانگر با توجه به محدودیت فاصله‌­ی جستجو موجب کاهش سطح مناطق و افزایش تعداد آن­‌ها گردد.
  • مناطق را از نظر هم بندی و سیم کشی می‌­توان به دو گروه منطقه­‌ی تشخیص و منطقه­­‌ی هشدار تقسیم نمود. در منطقه­‌ی تشخیص، هم‌­بندی بین دتکتورها و شستی‌­های اعلام حریق در سطح معینی که به عنوان یک منطقه تعریف شده است، صورت می­‌گیرد و به هنگام عمل نمودن یک شستی و یا فعال شدن یک دتکتور اتوماتیک، چراغ مربوط به همان منطقه و یا کد مربوط به همان دتکتور (در سیستم آدرس پذیر) در تابلوی کنترل مرکزی روشن می­‌شود. در حالی که هم‌­بندی بین آژیرها و سایر هشدار دهنده‌­های صوتی در حالی که ممکن است در یک منطقه انجام پذیرد، اما به هنگام فعال شدن می‌­تواند چند منطقه مجاور و یا همه مناطق را شامل شود. بنابراین یک منطقه هشدار می‌­تواند شامل چندین منطقه‌­ی تشخیص گردد.
  • مناطق تشخیص، ورودی‌ها و مناطق هشدار، خروجی‌­های تابلوی کنترل مرکزی را تشکیل می‌‌دهند. یکی از عوامل مهم در تعیین مشخصات تابلوی کنترل مرکزی، تعداد مدارهای ورودی و خروجی است.
  • عدم منطقه‌­بندی صحیح و هم­چنین افزایش تعداد مناطق بدون پیروی از منطقی خاص، باعث سردرگمی و ابهام در تعیین محل حریق می­‌شود.

استانداردهای زون­‌بندی در سیستم اعلام حریق

  • در سیستم کانونشنال هر ساختمان می­‌بایست حداقل یک زون باشد ( به عنوان مثال در شهرک­‌های با ساختمان­‌های یک طبقه­‌ی مجاور هم نمی‌­توان چند ساختمان را یک زون در نظر گرفت).
  • در سیستم کانونشنال هر طبقه می­‌بایست حداقل یک زون باشد (به عنوان مثال در یک آپارتمان نمی‌­توان چند طبقه را یک زون در نظر گرفت).
  • در سیستم آدرس پذیر نیز در صورت زون‌­بندی تجهیزات (تعیین زون­‌ها به صورت نرم افزاری) بزرگترین مساحت یک زون نباید از 2000 متر مربع بیشتر باشد (در برخی محصولات 1600 متر مربع است).
  • بهتر است شستی‌­های اعلام حریق (در مکان­‌هایی خاص مثل راهروی طبقات در یک واحد مسکونی) به عنوان یک زون مجزا در نظر گرفته شود.
  • پله­‌های فرار می­‌بایست به عنوان یک زون مجزا در نظر گرفته شوند.
  • موتورخانه و چاهک آسانسور می‌­بایست به عنوان یک زون مجزا در نظر گرفته شوند.