سیستمهای اعلان حریق آدرس پذیر (Addressable)
این دسته از سیستمهای اعلان حریق به منظور استفاده در پروژههای بزرگتر و به منظور شناسایی سریعتر موقعیت حریق استفاده میشوند. این پروژهها شامل بیمارستانها و مراکز درمانی بزرگ، هتلها، دانشکدهها، ادارات بزرگ، مجتمعهای تجاری با واحدهای متعدد، مجتمعهای اداری و مسکونی با واحدهای بالا و… میشوند. سیم کشی در این نوع سیستمها به صورت حلقه یا لوپ است. یعنی سیم کشی از ترمینال خروجی لوپ در کنترل پنل شروع شده و بعد از عبور از تجهیزات مجددا به کنترل پنل و ترمینال ورود لوپ، وارد میشود. در سیستم اعلان حریق آدرس پذیر، تمام تجهیزات شامل انواع دتکتورها، شستیها، آژیرها، فلاشرها، ماژولها و… میتوانند روی لوپ و در کنار یکدیگر قرار بگیرند و نیازی به مسیر مجزا برای دتکتورهای حریق (دتکتورها و شستیها) و تجهیزات اعلام کنندهی حریق (آژیرها و فلاشرها) نمیباشد. در سیستم آدرس پذیر چیدمان تجهیزات کشف و اعلان حریق به صورت یک حلقه (لوپ) به کنترل پنل متصل میشوند. به گونهای که دو سیم مثبت و منفی از مرکز کنترل خارج شده و به تک تک تجهیزات متصل میشوند و در نهایت به مرکز کنترل برمیگردد. در سیستم آدرسپذیر هر تجهیز آدرس منحصربه فرد خود را دارد و با مرکز کنترل در ارتباط است. در صورت تشخیص حریق و بروز خطا در هر یک از تجهیزات ورودی روی لوپ، آدرس دقیق آن در مرکز کنترل نمایش داده میشود.
مزایای سیستم اعلام حریق آدرس پذیر:
- نیاز به کابل کشی کمتر نسبت به سیستم متعارف
- عیب یابی سریع تر و راحت تر نسبت به سیستم متعارف
- انعطاف پذیری بالا در تعریف روابط بین ورودیها و خروجیهای سیستم
- ارائه امکانات نرم افزاری فراوان جهت کنترل و مدیریت سیستم اعلام حریق
- دقت بسیار بیشتر در مقایسه با سیستمهای متعارف و تشخیص دقیق محل وقوع حریق
- اغلب در پروژههای متوسط و بزرگ مورداستفاده قرار میگیرند
معایب سیستم اعلام حریق آدرس پذیر:
- بالاتر بودن هزینه استفاده از این سیستمها در پروژههای کوچک نسبت به سیستمهای متعارف
- نصب و راه اندازی مشکل و نیاز به برنامه ریزی کردن مرکز کنترل و تجهیزات
- ایجاد سردرگمی در کاربران عمومی نظیر نگهبانان به علت عدم سادگی در بهره برداری از مراکز کنترل برخی سازندگان در پارهای از موارد
- ناسازگار بودن تجهیزات سازندگان مختلف با هم و امکان استفاده از محصولات فقط یک سازنده در بیشتر اوقات
سیستم آدرس پذیر هوشمند(Analogue Addressable System)
سیستمهای متعارف و آدرس پذیر علیرغم تمایز در نحوهی همبندی و سطح فناوری به کار گرفته شده در آنها، در یک اصل مشترک هستند و آن نحوه ی عملکرد رله گونهی دتکتورهاست، در حالی که در سیستم هوشمند که آن را سیستم آدرس پذیر آنالوگ نیز میخوانند، اساس عملکرد بر پایهی استفاده از ریز پردازنده در دتکتورها و تابلوی کنترل مرکزی و راهبری نرم افزاری پیریزی شده است. یک سیستم هوشمند بر طبق استاندارد به سیستمی اطلاق می شود که در آن از تجهیزات هوشمند (Analogue Addressable) استفاده شود. یعنی مقدار جریان خروجی هر دتکتور، بستگی به احساس دتکتور از شرایط محیط داشته و طبق آن جریان آنالوگ تغییر میکند. این مورد وقتی قابل توجه است که بدانیم در سیستمهای آدرس پذیر و مرسوم هر دو دتکتور فقط در دو حالت نرمال و آلارم مانند یک کلید دو حالتهی صفر و یک عمل میکنند. در این گونه سیستمها دتکتورها همواره فعال هستند و به طور پیوسته پاسخگوی سیگنالهای ارسالی از سوی تابلوی کنترل مرکزی هستند. در سیستم هوشمند تمامی دتکتورهای سقفی استفاده شده از نوع هوشمند (Analogue) میباشد. همبندی سیستمهای هوشمند نیز مانند سیستمهای آدرس پذیر به صورت حلقوی است و میتوان با هر حلقه ده هزار متر مربع را فارغ از تعداد دتکتورها تحت پوشش قرار داد. در سیستمهای آدرس پذیر یا مرسوم نمیتوان فهمید وضعیت هر دتکتور چقدر نزدیک به آلارم میباشد. بنابراین وجود گرد و غبار و اثرات محیطی به راحتی احساس نمیشود. همچنین در این دو نوع از قبل نمیتوان عمر دقیق دتکتور را پیشبینی کرد و زمان تعویض آن را فهمید، میبایست حتما فالت پیش آید و مدتی وقتگیری کند و حتی مدتی سیستم خارج از سرویس باشد.
عملکرد سیستم آدرس پذیر:
در این سیستم تکنیک (Multiplex ) اجازه میدهد هر دتکتور مستقلا اطلاعات را به پنل کنترل ارسال نماید. در هر زمان دتکتورها مشخصات شناسایی آدرس خود را به پنل کنترل ارسال مینماید و علاوه بر آن از طرف تابلو هم یکسری اطلاعات به دتکتور ارسال میشود. این نوع کار باعث میشود که همیشه پنل مراقب باشد که کدام تجهیز خروجی غیر عادی ارسال میکند. پیغامهای عادی همیشه بر روی صفحهی نمایش (LCD) کنترل پنل مرکزی نوشته میشود.
توجه شود در صورت عملکرد دتکتور جریان آن به شدت تغییر مییابد. پس از چک اولین دتکتور، سیستم به سراغ دومین تجهیز میرود و همهی تجهیزات به ترتیب چک میگردند.
آخرین دیدگاهها