انتخاب نوع سیستم اعلام حریق بر مبنای کاربری ساختمان
1. تصرفات
گروه بندی تصرفات طبق آیین نامه سازمان آتش نشانی تهران، به شرح زیر می‌باشد:
تصرفات مختلط برای ساختمان‌ها دارای ترکیبی از چند کاربری، سیستم اعلام حریق کل ساختمان طبق بالاترین سطح سیستم اعلام حریق هر یک کاربری‌های مستقل انتخاب گردد، مگر اینکه کاربری‌ها از یکدیگر کاملا جدا باشند.
2. الزامات
تجهیز ساختمان‌ها به سیستم اعلام حریق بر اساس جدول زیر انجام می‌گردد:
(الف) تصرفات آموزشی با مساحت 93 متر مربع و کمتر، دارای یک کلاس و با فاصله بیش از 2.9 متر از ساختمان‌های مجاور، نیازی به سیستم اعلام حریق ندارد
(ب) جهت بخش‌ها و کاربری‌هایی که حاوی مواد غیر قابل سوختن می‌باشد، اعلام حریق دستی در نظر گرفته شود.
(پ) جهت بخش‌های مورد استفاده جهت انبارش کاال‌های غیر قابل سوختن (سنگ، مصالح بنایی غیر سوختن و …) اعلام حریق دستی در نظر گرفته شود.
- در صورت وجود سیستم مدیریت دود، سیستم اعلام حریق با قابلیت فعال سازی سیستم مدیریت دود می‌تواند در نظر گرفته شود.
الزامات تکمیلی
- الزامات ذکر شده در جدول، بنا به نظر سازمان آتش نشانی برای یک ساختمان خاص قابل تغییر می‌باشد
- جهت اطمینان از انتخاب صحیح نوع سیستم مورد نیاز هر یک از تصرفات، ضروری است مشخصات ساختمان با تمامی ردیف‌های جدول مطابقت داده شود
- بکارگیری سیستم اعلام حریق متعارف، برای پروژه‌هایی با بیش از دوازده منطقه اعلام حریق، مجاز نمی‌باشد
- جهت ساختمان‌های بیش از 30 متر ارتفاع از تراز زمین و یا بیش از 10000 متر مربع زیربنا، استفاده از سیستم‌های اعلام حریق آدرس پذیر آنالوگ و تمامی تجهیزات دارای ایزولاتور داخلی ضروری می‌باشد.
- در نظر گرفتن سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و تمامی قطعات دارای ایزولاتور داخلی برای ساختمان‌های گروه یک و دو ذکر شده در مبحث 21 مقررات ملی ساختمان ( پدافند غیر عامل) الزامی می‌باشد.
- در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر تعداد عناصر هر لوپ از 256 قطعه (Device) تجاوز ننماید.
نوشتن نظر